𝐌𝐆𝐀 𝐈𝐌𝐏𝐎𝐑𝐓𝐀𝐍𝐓𝐄𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐓𝐎𝐓𝐎𝐇𝐀𝐍𝐀𝐍𝐆 𝐃𝐀𝐏𝐀𝐓 𝐌𝐀𝐋𝐀𝐌𝐀𝐍 𝐍𝐆 𝐌𝐆𝐀 𝐏𝐈𝐋𝐈𝐏𝐈𝐍𝐎 𝐓𝐔𝐍𝐆𝐊𝐎𝐋 𝐒𝐀 𝐒𝐎𝐔𝐓𝐇 𝐂𝐇𝐈𝐍𝐀 𝐒𝐄𝐀 𝐀𝐑𝐁𝐈𝐓𝐑𝐀𝐓𝐈𝐎𝐍

Patriotism is not national lobotomy. To say that the debate is over is to demand that Filipinos stop using their brains. This is unacceptable.

Ilang kasinungalingan tungkol sa 2016 South China Sea Arbitration Tribunal ruling ay ilang taon nang pinapalaganap ng mga iba’t-ibang personalidad na walang intensyong i-educate ang mga Pilipino. Ang layunin ng post na ito ay para mamulat ang mga Pilipino sa iba’t-ibang issue na nakapaloob sa South China Sea arbitration ruling.

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #𝟏: 𝐓𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐛𝐚 𝐧𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐏𝐞𝐫𝐦𝐚𝐧𝐞𝐧𝐭 𝐂𝐨𝐮𝐫𝐭 𝐨𝐟 𝐀𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 (𝐏𝐂𝐀) 𝐬𝐚 𝐓𝐡𝐞 𝐇𝐚𝐠𝐮𝐞 𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠-𝐝𝐞𝐜𝐢𝐝𝐞 𝐬𝐚 𝐒𝐨𝐮𝐭𝐡 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐒𝐞𝐚 𝐚𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧?

Paulit-ulit nating naririnig ang term na “PCA ruling.” Ito ay parating sinasambit ng mainstream media, mga pulitiko, mga komentarista, atbp. Isa itong malaking kasinungalingan.

Ang PCA ay hindi ang “South China Sea arbitration Tribunal.” Ang PCA ay isang “registry” lamang. Ang PCA ay nagbibigay ng serbisyo na pang-administratibo bilang suporta sa mga partido at arbitrators na nagsasagawa ng mga paglilitis. Ang PCA ang nagsisilbing opisyal na channel ng mga komunikasyon at nangangalaga ng mga dokumento. Ang PCA rin ay ang nagpapagamit ng venue para sa arbitration. Ang buong serbisyo ng PCA ay mababasa sa kanilang website:

Malinaw ito sa dedicated website ng South China Sea Arbitration na nagsasabing: “𝑻𝒉𝒆 𝑷𝒆𝒓𝒎𝒂𝒏𝒆𝒏𝒕 𝑪𝒐𝒖𝒓𝒕 𝒐𝒇 𝑨𝒓𝒃𝒊𝒕𝒓𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒔𝒆𝒓𝒗𝒆𝒅 𝒂𝒔 𝑹𝒆𝒈𝒊𝒔𝒕𝒓𝒚 𝒊𝒏 𝒕𝒉𝒊𝒔 𝒂𝒓𝒃𝒊𝒕𝒓𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏.”

Ang responsibilidad na ito ng PCA ay mababasa ran sa Article 5 ng 𝑹𝒖𝒍𝒆𝒔 𝒐𝒇 𝑷𝒓𝒐𝒄𝒆𝒅𝒖𝒓𝒆 𝒏𝒈 𝑺𝒐𝒖𝒕𝒉 𝑪𝒉𝒊𝒏𝒂 𝑺𝒆𝒂 𝑨𝒓𝒃𝒊𝒕𝒓𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏

Ang responsibilidad na ito ng PCA ay makikita rin sa Paragraph 32-34 ng decision ng South China Sea Arbitration tribunal patungkol sa 𝑱𝒖𝒓𝒊𝒔𝒅𝒊𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝑨𝒅𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒃𝒊𝒍𝒊𝒕𝒚 (20 𝑶𝒄𝒕𝒐𝒃𝒆𝒓 2015). Sa mga paragraphs na yan malinaw na ang responsibilidad ng PCA ay “Registry for the Proceedings.”

Kaya, isang malaking kasinungalingan ang katagang “PCA Ruling.” Ang tamang tawag eh “South China Sea Arbitral Tribunal Ruling.”

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #𝟐: 𝐒𝐨, 𝐬𝐢𝐧𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠-𝐝𝐞𝐜𝐢𝐝𝐞 𝐧𝐠 𝐒𝐨𝐮𝐭𝐡 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐒𝐞𝐚 𝐀𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐥 𝐓𝐫𝐢𝐛𝐮𝐧𝐚𝐥 𝐫𝐮𝐥𝐢𝐧𝐠?

Ang nag-decide ay ang South China Sea Arbitral Tribunal na binubuo ng limang tao:

- Judge Thomas Mensah (Ghana)
- Judge Jean-Pierre Cot (France)
- Judge Stanislaw Pawlak (Poland)
- Professor Alfred H. Soons (Netherlands); at
- Judge Rüdiger Wolfrum (Germany)

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #𝟑: 𝐒𝐢𝐧𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐦𝐢𝐥𝐢 𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐛𝐮𝐦𝐮𝐛𝐮𝐨 𝐧𝐠 𝐒𝐨𝐮𝐭𝐡 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐒𝐞𝐚 𝐀𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐥 𝐓𝐫𝐢𝐛𝐮𝐧𝐚𝐥?

Ang rules ng pagbubuo ng isang arbitral tribunal sa ilalaim ng UNCLOS ay nakapaloob sa Annex VII ng UNCLOS.

Ang mga bansa na magkalaban sa isang arbitral tribunal na binuo sa ilalim ng UNCLOS Annex VII ay may karapatang mag-talaga ng isang miyembro ng arbitral tribunal.

Ang China at Pilipinas ay may karapatang magtalaga ng kanilang gustong miyembro.

Ang tatlong miyembro naman ay i-appoint ng Presidente ng International Tribunal for the Law of the Sea. Ang kanyang i-appoint ay dapat nasa listahan ng arbitrators ng Secretary-General of the United Nations na sinumite ng mga bansang nag-ratify ng UNCLOS.

Hindi nag-participate ang China, kaya ang Pilipinas ay nag-request na mag-appoint ang Presidente ng International Tribunal for the Law of the Sea on behalf of China.

Ang Presidente ng International Tribunal for the Law of the Sea noon ay si Judge Shunji Yanai (Japan). Si Shunji Yanai ay dating Ambassador ng Japan sa United States.

Si Shunji Yanai rin ang pinuno ng advisory panel on security issues ni Japanese Prime Minster Shinzo Abe. Ang advisory panel na pinamunuan ni Shunji Yanai ay ang nagrekomenda na baguhin ng gobyerno ng Japan ang interpretation ng “war-renouncing Constitution” ng Japan (basahin ang ulat ng Japan Times).

Kaya, ang bumubuo ng South China Sea arbitration tribunal ay ang mga miyembro na pinili ng Pilipinas at ni Judge Shunji Yanai ng Japan.

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #𝟒: 𝐒𝐢𝐧𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠𝐛𝐚𝐲𝐚𝐝 𝐧𝐠 𝐜𝐨𝐬𝐭 𝐧𝐠 𝐚𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐩𝐫𝐨𝐜𝐞𝐞𝐝𝐢𝐧𝐠𝐬?

Ang serbisyo ng Permanent Court of Arbitration at ang sweldo ng mga arbitral judges ay dapat bayaran ng China at ng Pilipinas “in equal shares.” Ito ay nakapaloob sa Article 31(1) ng 𝑹𝒖𝒍𝒆𝒔 𝒐𝒇 𝑷𝒓𝒐𝒄𝒆𝒅𝒖𝒓𝒆 𝒏𝒈 𝑺𝒐𝒖𝒕𝒉 𝑪𝒉𝒊𝒏𝒂 𝑺𝒆𝒂 𝑨𝒓𝒃𝒊𝒕𝒓𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏

Ngunit hindi nga nag-participate ang China. Kaya ang Pilipinas ang nagbayad ng lahat ng cost, pati ng share ng China.

Ang impormasyon na ito ay makikita sa Paragraph 98 ng 𝑨𝒘𝒂𝒓𝒅 𝒐𝒏 𝑱𝒖𝒓𝒊𝒔𝒅𝒊𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝑨𝒅𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒃𝒊𝒍𝒊𝒕𝒚 - 29 𝑶𝒄𝒕𝒐𝒃𝒆𝒓 2015.

It ay mababasa rin sa Paragraph 110 ng 𝑨𝒘𝒂𝒓𝒅 𝒐𝒏 𝑴𝒆𝒓𝒊𝒕.

Kaya ang mga Pilipino ang nagbayad ng dapat bayaran ng China. Hindi pa naisasapubliko kung magkano talaga ang binayaran ng Pilipinas sa cost ng Permanent Court of Arbitration at ang sweldo ng bawat isa sa limang arbitration judges.

Ang malinaw lang na information eh ang cost ng lawyers ng Pilipinas. Kinuha ng Pilipinas ang serbisyo ng Foley Hoag LLP. Ayon sa Item #8.27 ng 2017 COA Part II Observations and Recommendations ng Office of the Solicitor General, ang binayad ng Pilipinas sa mga lawyers ay ₱155,362,178.32 (First payment of 149,060,125.61, and additional payment of 6,302,052.71).

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #𝟒: 𝐁𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐚𝐧𝐠 𝐏𝐢𝐥𝐢𝐩𝐢𝐧𝐚𝐬 𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠𝐛𝐚𝐲𝐚𝐝 𝐧𝐠 𝐬𝐡𝐚𝐫𝐞 𝐧𝐠 𝐜𝐨𝐬𝐭 𝐧𝐠 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚?

Dahil kung hindi ito babayaran ng Pilipinas, ang arbitration proceedings ay pwedeng i-suspend o i-terminate ng South China Sea Arbitral Tribunal. Ito ay ayon sa Article 33(3) ng 𝑹𝒖𝒍𝒆𝒔 𝒐𝒇 𝑷𝒓𝒐𝒄𝒆𝒅𝒖𝒓𝒆 𝒏𝒈 𝑺𝒐𝒖𝒕𝒉 𝑪𝒉𝒊𝒏𝒂 𝑺𝒆𝒂 𝑨𝒓𝒃𝒊𝒕𝒓𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏.

Kaya para matuloy ang arbitration proceedings, binayaran na lang ng Pilipinas ang dapat bayaran ng China.

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #𝟓: 𝐌𝐚𝐲 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐛𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐒𝐨𝐮𝐭𝐡 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐒𝐞𝐚 𝐚𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐝𝐞𝐜𝐢𝐬𝐢𝐨𝐧 𝐧𝐚 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐧𝐠𝐢𝐥𝐢𝐧 𝐧𝐠 𝐏𝐢𝐥𝐢𝐩𝐢𝐧𝐚𝐬 𝐚𝐧𝐠 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐬𝐡𝐚𝐫𝐞 𝐧𝐢𝐭𝐨 𝐬𝐚 𝐜𝐨𝐬𝐭 𝐧𝐠 𝐚𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧?

Wala. Ito ay dahil hindi hiniling ng Pilipinas sa South China Sea arbitral tribunal na i-reimburse ng China ang share ng cost nito.

Nakakapagtaka kung bakit hindi ito hiniling ng Pilipinas. Kakakaiba ito sa ibang arbitration proceedings.

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #𝟔: 𝐀𝐧𝐨 𝐛𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐛𝐢𝐠 𝐬𝐚𝐛𝐢𝐡𝐢𝐧 𝐧𝐚 “𝐛𝐢𝐧𝐝𝐢𝐧𝐠” 𝐚𝐧𝐠 𝐒𝐨𝐮𝐭𝐡 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐒𝐞𝐚 𝐚𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐝𝐞𝐜𝐢𝐬𝐢𝐨𝐧?

Maraming layers ang issue na ito.

𝑼𝒏𝒂, dapat malaman ng mga Pilipino kung anong uri ng judgment ang South China Sea arbitration tribunal decision. Ang hiniling ng Pilipinas ay isang “declaratory judgment” lamang. WALA ITONG EXECUTORY EFFECT DAHIL HINDI ITO INJUNCTIVE RELIEF.

Ang sinulat ni Thomas R. Gordon sa Virginia Law Review na may title na 𝑻𝒉𝒆 𝑳𝒂𝒘 𝒐𝒇 𝑫𝒆𝒄𝒍𝒂𝒓𝒂𝒕𝒐𝒓𝒚 𝑱𝒖𝒅𝒈𝒎𝒆𝒏𝒕𝒔 𝒂𝒏𝒅 𝑰𝒕𝒔 𝑷𝒓𝒐𝒈𝒓𝒆𝒔𝒔 (1923) ay isang magandang paglilinaw kung ano ang “declaratory judgement.”

Ayon din sa isinulat ni International law professor Juliette McIntyre sa 2012 Hague Yearbook of International Law (Chapter 5: 𝑫𝒆𝒄𝒍𝒂𝒓𝒂𝒕𝒐𝒓𝒚 𝑱𝒖𝒅𝒈𝒎𝒆𝒏𝒕𝒔 𝒐𝒇 𝒕𝒉𝒆 𝑰𝒏𝒕𝒆𝒓𝒏𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏𝒂𝒍 𝑪𝒐𝒖𝒓𝒕 𝒐𝒇 𝑱𝒖𝒔𝒕𝒊𝒄𝒆):

“the declaratory judgment must be understood as simply a judicial statement confirming or denying a legal right or obligation of the parties, in response to a dispute between them. Unlike compensation or restitution, the declaratory judgment merely specifies the legal relationship of the parties, and goes no further in providing material relief.”

Ang purpose ng “declaratory judgment” ay na-clarify rin ni international law professor Victor Stoica sa page 24 ng Remedies before the International Court of Justice: A Systemic Analysis (2021):

Para maintindihan nyo it lalo, let me break down the difference between a “declaratory judgment” at “injunctive relief.”

1. Declaratory Judgment:

   • This is like the court giving a clear answer or explanation about who is right or wrong, or what the law says in a specific situation.

   • It doesn’t force anyone to take action or stop doing something. It just clarifies the legal rights or responsibilities of the people involved.

   • Example: If two people are arguing over who owns a piece of land, a declaratory judgment would say, "Person A is the legal owner," but it wouldn’t force Person B to leave the land.

2. Injunctive Relief:

   • This is when the court orders someone to do something or stop doing something. It’s like the court stepping in to prevent harm or enforce a specific action.

   • It’s more about taking immediate action to fix a problem or stop something bad from happening.

   • Example: If someone is building a fence on your property, you might ask the court for an injunction to stop them from building it until the ownership dispute is resolved.

Key Difference:

• Declaratory Judgment: Clarifies rights or legal status (no action required).

• Injunctive Relief: Orders someone to act or stop acting (action is required).

If the court only issues a declaratory judgment, it means the court has clarified the legal rights or responsibilities of the parties involved, but it does not order anyone to take specific action or force anyone to do (or stop doing) something.

For example:

• If the court declares that you own a piece of land (declaratory judgment), it doesn’t automatically force the other person to leave the land or stop using it. It just says, "You are the legal owner."

• If you want to actually enforce your rights (like making the other person leave the land), you’d need to go back to court and ask for additional relief, such as injunctive relief (an order to stop them from using the land) or monetary damages (compensation for any harm caused).

In short, a declaratory judgment is like a legal "answer" or "clarification," but it doesn’t come with any enforcement power on its own. You’d need to take further legal steps to force the other party to act or stop acting based on that judgment.

Ang “declaratory judgment” na hiniling ng Pilipinas ay paglilinaw ng karapatan at obligations ng Pilipinas at China sa ilalim ng UNCLOS treaty. Ngunit walang nakapaloob sa South China Sea arbitral ruling kung anong dapat gawin ng China. Walang order ang South China Sea arbitral ruling. Hindi ito executory. Ang South China Sea arbitral ruling ay mga pawang paglilinaw lamang ng mga karapatan at obligasyon ng Pilipinas at China at ano ang interpretation ng mga UNCLOS provisions.

Ito ay malinaw sa Paragraph 1198 ng 𝑨𝒘𝒂𝒓𝒅 𝒐𝒏 𝑴𝒆𝒓𝒊𝒕𝒔 (12 July 2016) ng South China Sea arbitration ruling:

As you can see sa wording, walang nakitang bad faith ang South China Sea Tribunal sa China or sa Pilipinas.

𝑰𝒌alawang point sa issue ng “binding”, ang binding ay ang interpretation of fact at law na ginawa ng arbitral tribunal at ito ay binding lamang between China and the Philippines. Hindi binding ang interpretation of fact at law ng South China Sea arbitral tribunal sa dispute ng Vietnam at China; Vietnam at the Philippines; Malaysia and China; at Malaysia and Philippines sa Spratly Islands at South China Sea.

Kaya nga sa Paragraph 637 ng 𝑨𝒘𝒂𝒓𝒅 𝒐𝒏 𝑴𝒆𝒓𝒊𝒕𝒔 (12 July 2016), sumangayon ang Arbitral Tribunal sa sinabi ng Malaysia na hindi binding sa kanila ang “outcome ng arbitral proceedings” pati na rin ang “any pronouncement on fact or law” na gagawin ng Arbitral Tribunal. “The legal effect of a judicial or arbitral decision is limited to the Parties.”

Pero hindi ibig sabihin na kapag “binding” eh “executory” na ang South China Sea arbitral tribunal ruling. Mali yang pag-mix ng binding at executory na concepts.

Hindi ito “executory” dahil wala namang i-execute na order na nakapaloob sa South China Sea Arbitral ruling dahil hindi ito ay isang declaratory judgment lamang. Katulad nga ng sinabi ni Professor McIntyre, “a fundamental aspect of the declaratory judgment [is] it pronounces upon a legal relationship, but 𝒊𝒕 𝒅𝒐𝒆𝒔 𝒏𝒐𝒕 𝒄𝒐𝒏𝒕𝒂𝒊𝒏 𝒂𝒏𝒚 𝒐𝒓𝒅𝒆𝒓 𝒘𝒉𝒊𝒄𝒉 𝒄𝒂𝒏 𝒃𝒆 𝒆𝒏𝒇𝒐𝒓𝒄𝒆𝒅 𝒂𝒈𝒂𝒊𝒏𝒔𝒕 𝒕𝒉𝒆 𝒅𝒆𝒇𝒆𝒏𝒅𝒂𝒏𝒕.” (emphasis mine).

Only injunctive reliefs can be the legal basis for enforcing an action against China. Sa domestic context, ang restraining order ng korte ay isang uri ng injunctive relief.

Kung gusto ng Pilipinas magkaroon ng injunctive relief bakit tinanggal ng mga lawyers ang mga Submissions about injunctive relief? Kahit nga i-reimburse ng China sa Pilipinas ang binayad nito para i-cover ang equal share ng China sa cost eh hindi hiniling ng Pilipinas.

Kung gusto ng Pilipinas na magkaroon ng remedy on the basis of the declaratory judgment ng South China Sea Arbitral Ruling, the best way for the Philippines to do it is to file a case at the International Court of Justice (ICJ), katulad ng ginawa ng Honduras laban sa Nicaragua in relation to The Arbitral Award Made by the King of Spain (18 November 1960) Honduras wanted the ICJ to order Nicaragua to give effect to the Arbitral Award. Honduras won.

However, ang problema ng Pilipinas eh sa ICJ, kailangan ng consent ng China for the case to proceed. Ito ay dahil China doesn't recognize the compulsory adjudication mechanism of the ICJ.

May suggestion na mag-file dati ng injunctive relief sa Philippine courts or sa courts ng ibang bansa. This is seriously ignorant of international law.

States enjoy "immunity from jurisdiction" and "immunity from enforcement." Ang ibig sabihin nyan, ang mga bansa ay hindi pwedeng isailalim ng jurisdiction at enforcement ng korte ng ibang bansa. Pupwede lamang mawala ang immunity ng China kung i-waive nya 'yan.

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #8: 𝐍𝐚-𝐢𝐧𝐯𝐚𝐥𝐢𝐝𝐚𝐭𝐞 𝐝𝐢𝐛𝐚 𝐧𝐠 𝐒𝐨𝐮𝐭𝐡 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚 𝐒𝐞𝐚 𝐀𝐫𝐛𝐢𝐭𝐫𝐚𝐥 𝐓𝐫𝐢𝐛𝐮𝐧𝐚𝐥 𝐫𝐮𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐨𝐯𝐞𝐫𝐞𝐢𝐠𝐧𝐭𝐲 𝐜𝐥𝐚𝐢𝐦𝐬 𝐧𝐠 𝐂𝐡𝐢𝐧𝐚?

Mali yan.

Ayon mismo sa argument ni Professor Sands, isa sa mga lawyers ng Pilipinas, ang mga claims ng Pilipinas sa South China Sea arbitration ay “made entirely without prejudice to China’s territorial assertions, or indeed the territorial assertions of any other state.” Ito ay matatagpuan sa Sentences 17-21, Page 98 ng 𝑻𝒓𝒂𝒏𝒔𝒄𝒓𝒊𝒑𝒕 𝒏𝒈 𝑫𝒂𝒚 1 - 𝑯𝒆𝒂𝒓𝒊𝒏𝒈 𝒐𝒏 𝑱𝒖𝒓𝒊𝒔𝒅𝒊𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝑨𝒅𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒃𝒊𝒍𝒊𝒕𝒚:

Ginagamit ng lawyers ang salitang “without prejudice” upang i-assure ang parties sa dispute na hindi ma-weaken ang kanilang mga positions. Samakatuwid, ang gustong ipahiwatig ng lawyer ng Pilipinas ay ito: ang claims ng Pilipinas sa South China Sea Arbitration ay hindi para i-weaken ang “territorial assertions” ng China at ng other States.

Kaya nga sa Paragraph 153 ng 𝑨𝒘𝒂𝒓𝒅 𝒐𝒏 𝑱𝒖𝒓𝒊𝒔𝒅𝒊𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝑨𝒅𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒃𝒊𝒍𝒊𝒕𝒚 (20 October 2015), sinabi ng Arbitral Tribunal na “The Philippines has not asked the Tribunal to rule on sovereignty and, indeed, has expressly and repeatedly requested that the Tribunal refrain from so doing.”

At sa decision nila, walang intention ang Arbitration Decision to “advance nor detracts from either Party’s claim to land sovereignty in the South China Sea,” na sinabi rin nila sa Paragraph 153:

Nilinaw pa yan ng Arbitral Tribunal sa Paragraph 272 ng 𝑨𝒘𝒂𝒓𝒅 𝒐𝒏 𝑴𝒆𝒓𝒊𝒕 (12 July 2016):

This means the South China Sea Arbitration does not stop China from claiming maritime zones (areas of the ocean) around those islands they claim from in the South China Sea, as long as they follow the rules of the Convention (the international law of the sea).

---

𝐈𝐒𝐒𝐔𝐄 #7: 𝐒𝐨 𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐧𝐠𝐲𝐚𝐲𝐚𝐫𝐢?

Meron, pero hindi ang minumungkahi ng mga madalas ini-interview ng mainstream media.

Maganda ang sinabi ni Sreenivasa Rao Pemmaraju, dating Chairman ng International Law Commission, sa 𝑻𝒉𝒆 𝑺𝒐𝒖𝒕𝒉 𝑪𝒉𝒊𝒏𝒂 𝑺𝒆𝒂 𝑨𝒓𝒃𝒊𝒕𝒓𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏 (𝑻𝒉𝒆 𝑷𝒉𝒊𝒍𝒊𝒑𝒑𝒊𝒏𝒆𝒔 𝒗. 𝑪𝒉𝒊𝒏𝒂): 𝑨𝒔𝒔𝒆𝒔𝒔𝒎𝒆𝒏𝒕 𝒐𝒇 𝒕𝒉𝒆 𝑨𝒘𝒂𝒓𝒅 𝒐𝒏 𝑱𝒖𝒓𝒊𝒔𝒅𝒊𝒄𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝑨𝒅𝒎𝒊𝒔𝒔𝒊𝒃𝒊𝒍𝒊𝒕𝒚.

“It is also hoped that the decisions of this Tribunal would help the Parties to come closer and not drive them further apart than they were before in reconciling their respective claims and legitimate interests.”

Pero imbis na naging mas malapit ang China at Pilipinas dahil sa South China Sea Arbitral Tribunal ruling eh lalo pang nagkalamat ang kanilang relasyon.

Ang tunay na layunin ng inter-state dispute resolution ay ma-reconcile ang claims at legitimate interests ng bansang may conflict. At sabi nga ni Pemmaraju, “as a practical or pragmatic matter, the Philippines at the end of the day would in any case have to return to the negotiating table to settle its dispute with China and achieve a mutually acceptable solution.”

Go back to the negotiating table and achieve a mutually acceptable solution - yan lang ang tamang solusyon. At remember what Finnish diplomat Harri Holkeri once said:

𝑰𝒇 𝒚𝒐𝒖 𝒄𝒐𝒎𝒆 𝒕𝒐 𝒂 𝒏𝒆𝒈𝒐𝒕𝒊𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒕𝒂𝒃𝒍𝒆 𝒔𝒂𝒚𝒊𝒏𝒈 𝒚𝒐𝒖 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝒇𝒊𝒏𝒂𝒍 𝒕𝒓𝒖𝒕𝒉, 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒚𝒐𝒖 𝒌𝒏𝒐𝒘 𝒏𝒐𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒃𝒖𝒕 𝒕𝒉𝒆 𝒕𝒓𝒖𝒕𝒉 𝒂𝒏𝒅 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒊𝒔 𝒇𝒊𝒏𝒂𝒍, 𝒚𝒐𝒖 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒈𝒆𝒕 𝒏𝒐𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈.